Terapia tańcem i ruchem – jakie ma oddziaływanie?
Lata 40 XX wieku. Marian Chace, właścicielka szkoły tańca w Waszyngtonie odkrywa, że zajęcia ruchowe mają pozytywne działanie na ich uczestników. Jej stanowisko podzielają lekarze z regionalnej placówki psychiatrycznej, którzy potem zapraszają ją do przeprowadzenia pierwszej terapii z pacjentami. W ten sposób powstaje dance and movement therapy”, czyli w skrócie DMT. Niekonwencjonalny rodzaj terapii w mgnieniu oka zdobywa coraz większą popularność, a w latach 70 jest już ona rozpowszechniona w wielu krajach zachodnich. Dzisiaj z dobrodziejstw tej metody mogą korzystać także polscy pacjenci.
Psychoterapia tańcem i ruchem – jak działa?
Terapia tańcem korzysta z tego, co w tej aktywności działa pożytecznie na ludzką psychikę. Rytm, zabawa i ruchowa ekspresja – te wszystkie procesy pod okiem doświadczonego i empatycznego terapeuty mogą pomóc pacjentowi poznać swoje emocje, zmienić destruktywne zachowania czy procesy percepcyjne. Pozytywne następstwa psychoterapii tańcem biorą się z tego, że ludzka psychika i ciało stanowią nierozerwalną całość, oddziałując jedno na drugie. Podczas zajęć terapii ruchem wykorzystuje się świadomość gestu, oddechu i postawy oraz taniec spontaniczny (w tym improwizowany).
Psychoterapia tańcem i ruchem – dla kogo?
Terapia tańcem wywiera korzystny wpływ na psychikę, łagodząc wiele trudnych stanów emocjonalnych. Wykorzystywana jest w radzeniu sobie z żałobą, w stanach głębokiego napięcia lub nadpobudliwości i w kojeniu stresu. Terapia ruchem daje dobre efekty również w leczeniu schorzeń nerwicowych i depresyjnych oraz zaburzeń odżywiania (takich jak anoreksja). Ponadto, wykorzystuje się ją wspomagająco w terapii pacjentów z lekkimi upośledzeniami, z trudnościami ruchowymi lub pacjentów onkologicznych.
